O przemijaniu Morza Bałtyckiego - wystawa w usteckiej galerii

Prace artystki często zgłębiają ideę przestrzeni, poprzez trójwymiarowy język, odważne kolory, emocjonalną narrację i pracę z ekologią i duchowością. Będąc warszawianką, artystka wychowała się w Afryce i mieszkała w kilkunastu krajach na całym świecie, co otworzyło ją na wielonarodowe wpływy kulturowe i podejście do sztuki i projektowania. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2012 r., projekty Joanny Łałowskiej były wystawiane na międzynarodowych wystawach i uczestniczyła w kilku programach rezydencji artystycznych. Obecnie jest badaczką w Royal College of Art w Londynie na Wydziale Architektury, ze specjalizacją zrównoważonego rozwoju miejskiego i rytuałami miejskimi. Jako artystka z kompleksowym podejściem do procesu projektowania, pracowała na arenie międzynarodowej w Europie, Azji i na Bliskim Wschodzie. Jej bogate doświadczenie sięga od kompleksowego projektowania przestrzeni (architektura, scenografia, instalacje site-specific), po projektowanie brandingu, konsultowania marek i strategii. W ciągu ostatnich dziesięciu lat pracowała na całym świecie nad projektami zaangażowanymi społecznie, świadomymi festiwalami, ruchami ekologicznymi i komercyjnymi koncepcjami przestrzennymi oraz brandingowymi wiodących światowych marek. W maju 2020 uruchomiła platformę badawczą dla Europy Wschodniej (ma zostać rozszerzona na skalę międzynarodową) dla innowacji projektowych i projektów zorientowanych na społeczność i zrównoważony rozwój.

Artystka o swojej wystawie

"Oceany i morza pokrywają 71% powierzchni planety i odgrywają kluczową rolę w życiu na Ziemi. Produkują one większość dostępnego tlenu i regulują klimat, będąc domem dla tysięcy różnych gatunków zwierząt morskich. Nasz dobrobyt ekologiczny, społeczny i gospodarczy jest nierozłącznie związany z dobrostanem mórz i oceanów. Jako projektantka chcę zgłębić koncepcję stworzenia świętej przestrzeni dla pogrążonego w żałobie Morza Bałtyckiego. Moje zaproszenie jest duchową, leczniczą wizytą w zaprojektowanej specjalnie przestrzeni, drogą eksploracji morza jako własnej sfery mentalnej. Dokonam tego poprzez stworzenie zamkniętej przestrzeni dla odwiedzających, badając przy tym moc dźwięków łączących poszczególne miejsca na mapie wybrzeża w okolicy Ustki oraz namacalnej potrzeby wykorzystania technologii przy transmisji naszej “tożsamości” w relacji do Morza Bałtyckiego. Podczas rezydencji będę starała się przyjrzeć i zbadać następujące kwestie. Czy zmiana jest możliwa bez strat? Jak można rozumieć straty w środowisku naturalnym jako mechanizm nierównomiernie rozłożony na podziały społeczno-ekonomiczne? Czy strata aktywizuje społeczność? W jaki sposób możemy zbiorowo przeżyć żałobę? Jaka jest relacja między zmianą środowiska, pamięcią, stratą i żalem? Żal jest naturalną odpowiedzią na stratę, niezależnie od tego, czy jest to osoba, czas, potrzeba czy nadzieja. Eksploruję to pojęcie na sposób, w jaki interpretujemy i analizujemy relację z wodą jako źródłem życia."